Shay,diğer çocukların öğrendikleri gibi öğrenemeyen,diğer çocukların anlayabildikleri gibi anlayamayan engelli bir çocuktur.
Shay ve babası bir gün parkta gezerken Shay’in tanıdığı birkaç çocuğun baseball oynadıklarını görürler.Shay sorar:

-Acaba oynamama izin verirler mi?

Shay'in babası çoğu çocuğun Shay gibi bir çocuğun takımlarında oynamasını istemeyeceklerini ama aynı zamanda eğer oğluna izin verirlerse oğlunun o çok ihtiyacını duyduğu,engellerine rağmen başkaları tarafından kabul edilmenin özgüveni ve sahiplenme duygusunu vereceğini de biliyordu.
Shay'in babası çocuklardan birinin yanına yaklaşır ve (fazla birşey beklemeyerek) Shay'in oynayıp oynayamayacağını sorar.Çocuk söyle danışabileceği birilerine bakar ve sonra:

-Şu anda 6 sayı gerideyiz ve oyun sekizinci turunda.Herhalde takıma girebilir ben de onu dokuzuncu turda vurucu olarak sokmaya çalışırım,der.

Shay büyük bir gayretle takımın yanına gider ve yüzünde kocaman bir gülümseme ile takım t-shirtini giyer.Babası gözünde yaş,kalbi sıcak duygularla dolu onu izler.Çocuklar oğlunun kabul edilmesinden dolayı babanın mutluluğunu görürler. Sekizinci turun sonunda Shay'in takımı birkaç puan kazanır ama hala 3 sayı geridedirler.

Dokuzuncu turun başında Shay eldiveni eline geçirir ve sağ acık sahaya çıkar.Ona doğru hiç top isabet etmemesine rağmen oyunda olmaktan son derece mutludur ve babası ona tribünlerden el salladığını gördüğünde yüzünde kocaman bir gülümseme vardır.

Dokuzuncu turun sonunda Shay'in takımı puan kazanır.Oyunu kazanma şansı ortaya çıkar ve topa vurma sırası Shay'e gelir.Bu noktada Shay'in vurucu olmasına izin vererek oyunu kaybetme riskini mi almalıydılar?

Şaşırtıcı bir hamleyle Shay'e sopayı verirler.Herkes topa isabet ettirme şansının sıfır olduğunu biliyordu.Çünkü bırakın topa vurmayı,Shay sopayı bile elinde tutmasını bilmiyordu.Ama Shay sahaya çıktığında top atıcı,diğer takımın kazanma şanslarını bir kenara bırakarak Shay'e bu fırsatı tanıdıklarını görünce birkaç adım öne giderek yumuşak bir şekilde topu Shay'e dogru fırlatır. Shay ilk topa zorlukla sopayı savurur ama ıskalar.Atıcı tekrar birkaç adım öne doğru gelir ve topu yine yumuşak bir şekilde Shay'e doğru atar.

Shay sopayı savurur ve hafifçe topa dokunarak yere atıcıya doğru vurur.Oyun şimdi bitecektir.Atıcı topu yerden alır ve ilk kaledeki adamına kolaylıkla atabilecek ve Shay'i sobeleyerek oyunu bitirebilecektir.Ama atıcı topu alır ve ilk kaledeki adamının başının üzerinden diğer takım arkadaşlarının erişemeyeceği yere fırlatır. Tribünlerdeki herkes ve iki takımda bağırmaya başlarlar,

-Shay,ilk kaleye koş,ilk kaleye koş.

Shay hayatında hiç bu kadar uzağa koşmamıştır ama ilk kaleye gidebilir. Şaşkınlıktan büyümüş gözleriyle yere çöker.Herkes bağırmaya devam eder:
-İkinci kaleye koş,ikinci kaleye koş.

Shay nefes nefese zorlukla ikinci kaleye koşar.Shay ikinci kaleye geldiği sırada açık sahada diğer takımdan biri topu alır.
Takımın en küçüğü olan bu çocuk kahraman olma şansını elinde tutuyordur.Topu ikinci kaledeki adamına atabilirdi ama top atıcısının niyetini anladığından o da kasıtlı olarak topu üçüncü kaledeki arkadaşının başının üzerinden atar.Herkes bağırıyordur,
-Shay,Shay,Shay,bütün yolu koş Shay.

Karşı takımdan biri yardım ederek onu üçüncü kaleye doğru döndürmesiyle Shay üçüncü kaleye koşar.
-Üçüncüye koş Shay,üçüncüye koş.

Shay üçüncüye gelirken diğer takımdaki çocuklar ve seyirciler ayağa kalkmışlar ve bağırıyorlardı,
-Shay,hepsini koş,hepsini koş.

Shay hepsini koşar ve oyunu takımı için kazanan bir kahraman olarak herkes tarafından alkışlanır.

-O gün,der babası,gözlerinden yaşlar aşağıya doğru süzülerek,iki takımdaki çocuklar da dünyaya bir parça sevgi ve insanlık getirmeyi başardılar.

Shay bir sonraki yaza yetişemez,o kış ölür.Bir kahraman olduğunu ve babasını mutlu ettiğini, ve eve geldiğinde annesinin de gözyaşları içinde onu kucakladığını asla unutmaz.